قیر طبیعی خالص به ندرت وجود دارد. سنگ آهک، ماسه سنگ و خاک های آغشته به قیر اغلب یافت می شود برای قیرگونی در کرج از تجمع نفت در لایه‌های بالایی پوسته زمین از طریق مهاجرت، پر کردن منافذ و حفره‌های سنگ‌ها، تحت تأثیر دما و فشار بالا سرچشمه می‌گیرد.
قیر طبیعی به رنگ قهوه ای تیره است که با حرارت دادن به تدریج نرم شده و به صورت مایع در می آید و با سرد شدن جامد می شود.در آب نامحلول است، اما در دی سولفید کربن، کلروفرم، بنزن و مقدار بسیار کمی در بنزین حل می شود.
قیر طبیعی را می توان از سنگ های قیری با دمیدن در دیگ های بخار یا حل آن در حلال های آلی (استخراج) استخراج کرد.
آنها محصول فرآوری نفت خام و بقایای رزینی آن هستند. این قیرها به عنوان آسفالت های باقیمانده، قیرهای اکسید شده، ترک خورده و استخراج شده طبقه بندی می شوند.
آسفالت های باقیمانده مواد جامدی به رنگ سیاه یا قهوه ای تیره در دمای معمولی هستند که از تقطیر نفت در خلاء جوی با محتوای رزین بالا پس از پوشش با بنزین، نفت سفید و فراکسیون به دست می آیند.
قیر اکسید شده از طریق دمیدن هوا در بقایای نفت تولید می شود. اکسیژن هوا با هیدروژن زباله ترکیب می شود و بخار آب می دهد. بقایای روغن به دلیل پلیمریزاسیون و متراکم شدن غلیظ می شوند.
قیر ترک خورده از ترک خوردگی (تجزیه در دمای بالا) نفت و روغن های نفتی به دست می آید که باعث بازدهی بالای بنزین می شود. دمیدن هوا از میان زباله ها، قیرهای ترک خورده اکسید شده تولید می کند.
